Herkese merhabalar, Kızımın tip1 diyabet oluşunun 3. Senesindeyiz 🥹 Nasılım diye sorarsanız kafamın içini dinlemezsem iyiyim.
Biz tip1 diyabet yolculuğumuza ünsilin kalemler ve sensör ile devam ediyoruz, pompa kullanıp daha düzgün götürmek istesem de bir yanım hala buruk, kızım da kabul etmeyecektir diye düşünüyorum. Asya 7 yaşına girdi, 3 yıldır diyabet hastası. 4 yaşında yakalandı bu hastalığa ve şu aralar anne önceden nasıldım diye sorgulaması beni çok üzüyor. Tam biraz alıştım, gülümsüyorum derken tekrar hatırlıyorum. Ben sanırım asla alışamam bu hastalığa gibi geliyor. Üç aylık şekerlerimiz iyi gidiyor, fakat fazlasıyla yoruluyorum, Asya iştahlı bir çocuk olduğu için çok yemek yemeyi seviyor. Kardeşi ile de dengeleri korumak zorlayıcı. Kısıtlama konusunda eskisinden daha rahatım diyebilirim. Genelde istediği çoğu şeyi yiyor. Kısıtlarsam daha kötü sonuçlar ortaya çıkıyor.
Tip1 diyabet yolculuğu 3 senedir uyku olmayan gecelerle devam ediyor. Tek istediğim kızım sağlıkla büyüyüp çaresinin bulunması. Bana geçen gün anne ben üniversiteye gidince nasıl uyanıcam gece diye soru sorması beni yine ağlattı. Ben inşallah hep yanında olacağım kuzum dedim🥹 Evet arkadaşlar tip1 diyabet hiç kolay değil, yükselişleri düşüşleri gece odasına girdiğimde ilk gözüme çarpan nefes alışverişi, bi tedirginlikle kalkmak… Küçük yavrularımızın bu büyük imtihanını Allah bize ve onlara kolaylaştırsın inşallah
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder